Strona:PL De Montepin - Potworna matka.pdf/128

sięweźmie środki, ażeby i po za domem nie mógł się zbliżyć do Heleny.
 — A co myślisz o zazdrości matki o córkę?
 — Ta zazdrość, zamiast nam szkodzić, jeszcze nam będzie pomocną, i w danej chwili znajdziemy sposobność, ażeby ją zużytkować... Teraz, jeszcze rzecz inna... Opowiedz mi o bytności lekarza, mój druhu... powtórz mi, o ile możesz wszystko, co mówił.
 — W czym, u diabła, może cię interesować ta figura urzędowa? — spytał Prosper zdziwiony.
 — Bardziej mnie interesuje, aniżeli możesz przypuszczać, i to dla bardzo poważnych powodów.
 — Dla jakich?
 — Poznasz je we właściwym czasie... Więc to od niego dowiedzieliście się o zabójstwie doktora Reynier?
 — Tak, od niego...
 — Czy Garbuska wydała się bardzo zdziwioną?
 — Osłupiała... a zresztą cóż naturalniejszego?
 — Istotnie! — wyrzekł Józef Włosko szczególnym tonem. — Jakże mogło być z nią inaczej?... Wszak doktór był w dzień u Tordiera — ciągnął dalej.
 — Z rana.
 — I zapisał mu lekarstwo?
 — Tak. Lekarstwo, które chory miał używać od piątej do jedenastej.
 — O której godzinie Tordier umarł?
 — O pierwszej po północy.
 — Wyżywszy już resztkę lekarstwa?
 — Naturalnie... No, czy już wiesz, co wiedzieć chciałeś? — dodał Prosper ze śmiechem. — Czy znalazłeś pożądane wyjaśnienie?
 — Tak, powoli, ale powiedz mi jeszcze...
 — Co takiego?
 — Czy Tordier rzeczywiście umarł o pierwszej w nocy?