Strona:PL De Montepin - Potworna matka.pdf/378

 — Nie w całym departamencie... ale w każdym razie w Paryżu.
 — Zdaje mi się jednak, że tę łaskę można uzyskać, gdy osoba odpowiedzialna zaręczy za uwolnionym?
 — Tak...
 — Czy chcesz dla mnie wyjednać tę specjalną łaskę?...
 — Chcesz ręczyć za Bertinotem?
 — Gotów jestem.
 — Nie boisz się odpowiedzialności?
 — Nie... Widziałem się z więźniem... Wyrzuty sumienia zrobiły z niego uczciwego człowieka...
 — Czy będzie mógł znaleźć robotę w Paryżu?
 — Nie będzie potrzebował szukać, mam dla niego zajęcie w swoim kantorze.
 — Zajęcie? Jakie?
 — Zajęcie kasjera.
 Zastępca naczelnika zerwał się.
 — Kasa ma być w ręku byłego złodzieja! — zawołał — Czyż to roztropnie? Pomyśl o pokusach...
 — Nie boję się... Ufam mu zupełnie...
 — Zresztą to już twoja rzecz.
 — Czy podejmujesz się wyjednać mi tę łaskę?
 — Naturalnie... Ponieważ ty tego chcesz... I to będzie łatwe.
 — Cóż mam robić?
 — Przyślij mi podanie, odpowiednio umotywowane w kwestii, którą mi wytłumaczyłeś... Ja je polecę specjalnie, dam je do podpisu naczelnikowi, jak również wniosek o ułaskawienie i poślę do prefekta w Nimes. Ten uwiadomi Bertinota, że otrzymał pozwolenie na pobyt w Paryżu.
 — Dziękuję ci tysiąckrotnie! — wyrzekł Włosko, podając rękę pomocnikowi naczelnika. — Jesteś prawdziwym przyjacielem.
 — Do twego rozporządzenia.