Strona:PL De Montepin - Potworna matka.pdf/422

 Zbyteczne byłoby dowodzić, że te następstwa mocno mu się uśmiechały.
 Pozostawmy dwoje tych nędzników i powróćmy do małego domku na Montmartre przy ulicy Kanoniczek.
 Helenie zszedł czas na przygotowaniu śniadania na czas powrotu Lucjana, z wędrówki w poszukiwaniu mieszkania.
 Dziewczę zmieniło się do nie poznania, twarz jej przybrała wyraz radosny. Pani Gobert jakby odmłodzona. I Coco na swej grządce widocznie uszczęśliwiała obecność Heleny.
 Młoda panienka odpłacała jej, przemawiając do niej pieszczotliwie.
 Jednym słowem i ciotka i siostrzenica oddychały w atmosferze spokoju; żadne złe przeczucie nie zamącało ich myśli i nie zachmurzało jasnego nieba.
 O wpół do pierwszej powrócił Lucjan. Uściskał obie kobiety.
 — Wydajesz się bardzo zadowolonym... — odezwała się pani Gobert.
 — Istotnie — odparł.
 — Znalazłeś, czego szukałeś?
 — Tak, lecz nie bez trudu!... Udało mi się nareszcie znaleźć ładne mieszkanko z oknami na ogrody... Pyszny widok... Zieleń i kwiaty, nic więcej nie można wymarzyć... Cztery jasne pokoje i kuchnia; będziemy mieli pokój jadalny i trzy sypialnie...
 — Czy drogie?
 — Nie bardzo...
 — Ile?
 — Sześćset franków.
 Pani Gobęrt objawiła Błędne użycie szablonu→ brak lub pusty parametr "powinno".ździwienie.