Strona:PL De Montepin - Potworna matka.pdf/456

letnią, będzie mogła postąpić według własnej woli. Oto jak myślałem, panie sędzio, i oto co powiem wobec sądu, a jeżeli są tam ludzie uczciwi, ludzie z sercem, zrozumieją mnie i rozgrzeszą.
 — Nie ma pan nic dodać? — zapytał sędzia zgorszony.
 — Nie...
 — Zatem, podpisz pan zeznanie swoje.
 — Dobrze, lecz chcę wiedzieć, co podpisuję.
 Pisarz odczytał głośno badanie.
 — Czy mogę dowiedzieć się o zdrowiu matki? Czy będzie mogła przyjść do mnie? — zapytał sędziego.
 — Skoro śledztwo będzie ukończone, zobaczymy...
 — Niech mi pan pozwoli, panie sędzio, przynajmniej napisać do matki.
 — W tej chwili nie można.
 — To jest okrucieństwo!
 — Jeszcze jedno słowo, a każę pana zamknąć w więzieniu!
 — Siła przed prawem, jak powiedział wróg nieuczciwy. Schylam głowę, lecz protestuję, oczekując odwetu prawa nad siłą...
 Na znak sędziego, strażnik wyprowadził Lucjana.
 — Napisz pan rozkaz przeniesienia do Mazas i trzymania w ścisłym odosobnieniu — rozkazał sędzia sekretarzowi.
 Sędzia śledczy, którego sposób postępowania znają już nasi czytelnicy z badania Joanny Bertinot, był urzędnikiem pełnym dystynkcji i przekonanym o swej nieomylności, a w dodatku podejrzliwego charakteru i nieznoszącym przeczenia.
 Nie mógł znosić obwinionego, który w obliczu jego nie stawał się pokornym.
 Pośpieszamy dodać, że w gruncie był dobrym czło-