Strona:PL De Montepin - Potworna matka.pdf/457

wiekiem i (co rzadko się trafiało) jeżeli obwiniony zdołał go wzruszyć, jeżeli zwątpił o jego winie, starał się wszelkimi sposobami przyjść mu w pomoc. Dziwna mieszanina charakteru!
 — Panie sędzio — zapytał pisarz — czy mam przygotować wezwania dla pani Tordier, skarżącej, i dla pana Prospera Rivet, którego oskarżony znieważył wobec świadków?
 — Koniecznie... Muszę wybadać panią Tordier i pana Rivet; zeznania jego posłużą do aktu oskarżenia dla obwinionego... Potrzebuję także, aby Rivet wskazał mi świadków zniewagi.
 — Czy pan sędzia wezwie także i pannę Helenę.
 — Tymczasem, nie wydaje mi się to niekonieczne... Jest małoletnią.
 — Na który dzień wezwać panią Tordier?
 — Na przyszły tydzień, któregokolwiek dnia. Nie zaszkodzi temu Gobertowi kilka dni samotności...
 W tej chwili wszedł chłopiec z kancelarii z biletem wizytowym w ręku, mówiąc:
 — Bilet do pana sędziego przysłany od pana de Presles.
 Sędzia wziął i przeczytał:
 Vicehrabia de Beuil, porucznik marynarki.
 — Prosić — rzekł.
 Narzeczony Marty Roncerny w mundurze oficera marynarki wyglądał wspaniale.
 Sędzia śledczy podniósł się przy wejściu pana de Beuil, ukłonił się, wskazał krzesło i zapytał:
 — Czemu mam przypisać zaszczyt pańskich odwiedzin?
 — Zanim się wytłomaczę, proszę szanownego pana o przeczytanie tej kartki — rzekł Gaston, podając bilecik niezapieczętowany.