Strona:PL De Montepin - Potworna matka.pdf/500

 Urzędnik stanu cywilnego dał znak sekretarzowi, aby odczytał akt ślubny, w którym było upoważnienie rady familijnej.
 Skoro sekretarz skończył czytanie, wszyscy wstali, a Helenę musiano podnieść.
 Mer zadał pytanie najprzód matce, ażeby stwierdziła zgodę swoją na to połączenie, a potem przyszłemu małżonkowi.
 Przyszła kolej na pannę młodą:
 — Heleno Mario Tordier, czy masz wolną i nieprzymuszoną wolę pojąć za małżonka Prospera Achila Rivet?
 Żadne słowo nie chciało wyjść z drżących ust biednej ofiary.
 Julia Tordier, stojąc tuż za córkę, odpowiedziała półgłosem: tak.
 Mer usłyszał to „tak“, i był pewny, że słowo to wyszło z drżących ust Heleny.
 Oznajmił też, że Prosper Rivet i Helena Tordier połączeni są węzłem małżeńskim. Po czym, śpiesząc się na śniadanie, wyszedł z urzędu co prędzej.
 Helena straciła przytomność i byłaby upadła na ziemię, gdyby jej był Prosper nie podtrzymał.
 Kobiety otoczyły biedaczkę i zaczęły trzeźwić solami.
 Należało jeszcze podpisać akt.
 Garbuska z nadludzką siłą pociągnęła córkę, ujęła jej rękę i, wodząc po papierze, podpisała.
 Prosper wziął żonę pod ramię, a gdy już byli na schodach, obejrzał się, czy Garbuska nie patrzy, pochylił się i słodkim głosem szepnął do ucha dziewczęcia:
 — Otóż jesteś już moją żoneczką!
 Nieszczęśliwa zadrżała na te słowa, spojrzała na Prospera z odrazą i odrzekła:
 — Twoją żoną!... Nigdy!