Strona:PL De Montepin - Potworna matka.pdf/53

przyszłości... Przypuśćmy najprzód, chociaż nic nie jest mniej prawdopodobnego — że twój ojciec wkrótce umrze.
 — Nie, on byłby wtedy godnym pożałowania! — przerwała Helena, a łzy jej się wzmogły. — On tak wielce cierpi, matka moja obchodzi się z nim tak okrutnie, że śmierć byłaby dla niego wyzwoleniem.
 — Nie rozdrażniaj się i odpowiedz mi spokojnie... Gdyby ojciec twój umarł, cóżby się stało?... Nie mówię już o tym, oczywiście, jaki byłby dla ciebie cios straszny, gdyby opuścił ten świat twój ojciec tak ukochany... Patrzę tylko z punktu widzenia przyszłości... Otóż, po za twą boleścią, coby się stało?
 — Czy ja mogę wiedzieć? — wyjąkała Helena.
 — Otóż ja odgaduję...
 — Zgadujesz?...
 — Tak.
 — To powiedz mi, bo ja nie wiem...
 — Matka przede wszystkim wzięłaby cię do siebie.
 — Właśnie tego się lękam!!... Jakież byłoby moje życie w jej domu!...
 — Według wszelkiego prawdopodobieństwa, nie pozostawałabyś tam długo.
 — A jakżebym się miała wydostać!
 — Czyż nie masz już lat, ażeby wyjść za mąż.
 Helena, słysząc te słowa, drgnęła całym ciałem.
 Marta uczuła, że ręka przyjaciółki wdrygnęła się w jej dłoniach.
 — Wyjść za mąż... — wyjąkała, nagle się zadumawszy.
 — Naturalnie... Czy żeś nigdy nie myślała o tym?
 — Tak... niekiedy...
 — Rodzina twoja bogata jest, nieprawdaż?
 — Tak sądzę, jakkolwiek nie znam stanu majątkowego ani mego ojca, ani matki..
 — Czy dom, w którym mieszkają, należy do nich?...