Strona:PL De Montepin - Potworna matka.pdf/580

Bertinot, oraz wskazała miejsce pobytu w Petit-Bry, nadmieniając, że od czasu do czasu odwiedza Paryż, zatrzymując się w pokojach umeblowanych przy ulicy Anbry.
 — Dobrze o tym wiedzieć — wysłuchawszy rzekł Tristan — lecz jakim sposobem znaleźć się sam na sam z tą osobistością?
 — To twoja rzecz...
 — Ile czasu dajesz mi pani?
 — Tydzień... W razie, gdy prędzej ci się powiedzie, za każdy dzień dodam po pięćset franków.
 — Słowo się rzekło.
 Tristan powstał z belki.
 Garbuska zatrzymała go.
 — Jeszcze jedno słowo... — wyszeptała.
 — Co takiego?
 — Na wypadek niepowodzenia, gdybyś się dał złapać, sądzę, iż nie będziesz tyle podłym, aby zdradzić mnie tłómaczeniem, iż działałeś, jako zapłacony przeze mnie?...
 Zbój wzruszył ramionami.
 — Niedoczekanie ich, ażebym miał się dać złapać! A co się tyczy oskarżenia pani, cóż bym na tym zyskał?
 — Absolutnie nic, zresztą nie uwierzono by ci...
 — A zatem, śpij spokojnie, moja pani! Gdzie się spotkamy jutro, ażebym mógł dostać pierwszą połowę mojej zapłaty?
 — Tutaj jest miejsce najpewniejsze.
 — O której godzinie?
 — O dziewiątej wieczorem. Trzeba przewidzieć wszystko... Gdybym któregoś z tych dni potrzebowała rozmówić się z tobą niezwłocznie, napiszę do ciebie te trzy wyrazy bezimienne: Przyjdź dziś wieczorem!
 Rozeszli się.
 Nędznik powrócił do swego poddasza, Julia Tordier, z obliczem tryumfującym — na ulicę Anbry.