Strona:PL De Montepin - Potworna matka.pdf/664

siostrzeńcowi o uwiedzenie małoletniej. Czy doniesienie to jest prawdą, czy też oszczerstwem, winieniem śledztwo zarządzić. Dowiedz się pan, który sędzia śledczy miał powierzoną sobie tę sprawę, i poproś, aby był łaskaw być u mnie.
 Zaledwie upłynęło dziesięć minut, sądownik stawił się w gabinecie swego szefa.
 — Dokąd pan doprowadził sprawę wdowy Tordier przeciwko jej siostrzeńcowi? — zapytał ten ostatni.
 — Dokumenty złożone są w sekcji kryminalnej, lecz z uchwałą oczkują na wyzdrowienie oskażonego.
 Przy tej sposobności sędzia śledczy opowiedział prokuratorowi fakty, odnośne do tej sprawy, a znane już czytelnikom naszym. Konkluzją tego opowiadania było:
 — Słowem, mam to przeświadczenie, że nieszczęsny młodzieniec jest ofiarą nienawiści Julii Tordier.
 — Oto list, w którym jest wymienione nazwisko tej kobiety.
 Prokurator podał sędziemu śledczemu anonim.
 A! nieszczęsna — wyszeptał, zgnębiony wyczytaną w nim złą wieścią.
 — O kim pan mówi? — żywo zagadnął prokurator.
 — O Helenie, córce Julii Tordier, a żonie Prospera Rivet.
 — Więc przypuszczasz, iż ona jest winną?
 — Niestety! czyż ucieczka jej nie jest w tym razie najstraszliwszym domniemaniem. Przeczucia moje nie omyliły mnie w tym razie. Nieszczęśliwa, zapominając, iż nie można wymierzać sobie samemu sprawiedliwości, chciała sprawić sobie zadość uczynienie za cierpienia moralne i fizyczne, jakimi ją gnębiono, i otruła męża.
 — Takim jest pańskie zdanie?
 — Niepodobna wątpić.
 — Zatem, działaj pan szybko. Rozpocznij śledztwo