Strona:PL De Montepin - Róża i blanka.pdf/106

 Stary przyjaciel nieboszczyka po przeczytania jej namarszczył brwi.
 — Czy to od pana Rollina? — zapytał Rajmund.
 — Tak.
 — Zapewne zapowiada swój przyjazd?
 — Przeczytaj! — odrzekł doktór, podając depeszę.
 Rajmund odczytał znany już nam telegram:
 „Wiadomość niespodziewana i okropna. Bolejemy. Henryka zapadła powtórnie. Nie mogę opuścić jej. Zajmij się pan wszystkiem. List wysyłam. Gilbert Rollin“.
 — Kłamstwo! Kłamstwo! Kłamstwo! — zawołał Schloss. — Nie chce przyjechać, gdyż lęka się spojrzeć na swą ofiarę... mógłby się zdradzić!
 — Cóż pan przypuszczasz? — zapytał doktór zdziwiony.
 — Przypuszczam, że w Paryżu dzieje się coś, co przed nami ukrywają. W przekonaniu mojem pan Gilbert Rollin jest łotrem, a postępowanie jego wydaje mi się mocno podejrzanem.
 Doktór Pertuiset oddawna znał wartość moralną Rollina, niejednokrotnie bowiem rozmawiał o nim z nieboszczykiem hrabią, nie miał odwagi jednak sformułować przeciw niemu tak stanowczego oskarżenia.
 — Może się mylisz... — odrzekł.
 — Wkrótce będę wiedział na pewno — rzekł Rajmund. — Pojadę do Paryża i zobaczę się z księdzem d‘Areynes. We dwóch łatwiej rozświetlimy tę intrygę.
 — Dobrze, jedź, ale dopiero po pogrzebie.
 — Naturalnie.
 — Zresztą musimy czekać na zapowiedziany list pana Rollina.
 List ten otrzymano następnego dnia rano, lecz nie dowiedziano się z niego nic nowego, był bowiem