Strona:PL De Montepin - Róża i blanka.pdf/147

 Więc niema nadziei wyleczenia?
 — Lekarze zapewniają, że tylko cud może jej powrócić zmysły. Przyrzekłem dyrektorowi szpitala, że ksiądz wikary odwiedzi ją przed wysłaniem.
 — Uczyniłeś bardzo dobrze, odwiedzę ją.
 — Dyrektor pragnął i z ust księdza usłyszeć potwierdzenie jej osobistości i przytem ma prosić o pewne objaśnienia.
 — Jutro pojedziemy tam obaj. Może choć na chwilę odzyska przytomność, gdy usłyszy głos kapłan który dawał jej ślub. Nie masz nic więcej do powiedzenia mi?
 — Owszem.
 — Cóż takiego?
 — Po wyjściu ze szpitala udałem się do merostwa jedenastego okręgu, gdzie dowiedziałem się, że nikt ni a składał deklaracyi o przyjściu na świat córek Janiny.
 — Przekonałeś się sam?
 — Własnemi oczam, dzięki uprzejmości urzędnika, który dowiedziawszy się, że jestem przysłany przez księdza wikarego, pozwolił mi przejrzeć regestra i księgę deklaracyj urodzeń od 24 maja do końca miesiąca.
 — To dziwne... — szepnął ksiądz.
 — W księdze znalazłem deklaracyę p. Rollina o przyjściu na świat jego córki.
 — Pod jaką datą?
 — 28-go maja, a zaraz po niej deklaracyę znalezionego na ulicy la Roquette dziecka jakiejś kobiety, zabitej w chwili ucieczki z płonącego domu.
 — Boże mój! ileż ofiar spowodowała ta nieszczęśliwa komuna! Jeżeli dzieci Janiny nie zostały zadeklarowane, więc cóż się stało z niemi? Co z niemi uczynił Serwacy Duplat?
 — Należałoby odszukać go.