Strona:PL De Montepin - Róża i blanka.pdf/154

 — Przychodzę w imieniu księdza wikarego d’Areynes, który prosił mnie, bym zasięgnął wiadomości o Serwacym Duplat.
 — Czemuż nie powiedział pan tego odrazu.
 — Nie dałaś mi pani czasu.
 — Rzeczywiście, jestem trochę prędka... Więc przychodzisz pan od księdza wikarego?
 — Tak, ksiądz pragnie wiedzieć, czy ten Duplat mieszka tu jeszcze.
 — Wyrzuciłam go już oddawna.
 — Kiedy?
 — Jeszcze na miesiąc przed wejściem wojsk wersalskich... w kwietniu.
 — Nie wie pani, dokąd się wtedy przeniósł?
 — Na ulicę Saint-Maur... ale go pan tam nie znajdziesz.
 — Dlaczego?
 — Dla tego, że ten dom spalił się, a choć jestem uboga, dałabym franka, gdyby mnie kto zapewnił, że i on się w nim upiekł.
 — A od czasu wejścia wojsk wersalskich nie widziała go pani więcej?
 — Nie widziałam i to jego szczęście, gdyż byłabym go oddała w ręce policyi.
 Rajmund podziękował za objaśnienie i wyszedł.
 Idąc, rozmyślał dokąd zwróci się teraz, gdy wtem na rogu ulicy Saint-Maur spostrzegł sklep, w którym dnia poprzedniego uzyskał wiadomość o Janinie Rivat.
 Wszedł i zasiadł przy stoliku.
 — Czem mogę panu służyć? — zapytał gospodarz podchodząc ku niemu:
 — Przyszedłem jeszcze raz prosić pana o objaśnienie.
 — I owszem.