Strona:PL De Montepin - Róża i blanka.pdf/21

 — Ja, rozstrzelanym!
 — Bez sądu!
 — Przecież służyłem armii wersalskiej!
 — To ja robaku służyłem, ty zaś byłeś tylko prostym figurantem; o tobie nikt nie wie.
 Duplat na chwilę miał chęć skorzystać z otwartej bramy i uciec z Paryża, ale powstrzymała go myśl, że zdradzi go mundur, a przytem żałował pieniędzy, zakopanych w piwnicy domu przy ulicy Parmentier.
 — Złapałem się, — rzekł do Merlina. — Ładnieś mnie urządził.
 — Ciekawym dlaczego? Ażeby przekonać cię że jestem lepszym niż myślisz, sam odprowadzę cię do domu.
 Po przejściu wojska nadciągnął szereg agentów policyjnych i zawczasu mianowanych urzędników, gotowych do objęcia czynności natychmiast po owładnięciu jaką dzielnicą, następnie wielu obywateli i księży spieszących do swych kościołów.
 Merlin podszedł do grupy agentów, którym jakiś wysoki pan w orderach wydawał rozkazy.
 — A ja otrzymam jakie instrukcje? — zapytał.
 — Postaraj się dowiedzieć, co dzieje się w okręgu jedenastym i wracaj tu jaknajśpieszniej.
 — Dobrze, ale chciałbym pierwej odprowadzić do domu tego gwardzistę, który wydał nam brama św. Gerwazego.
 — Odprowadź go.
 W niewielkiej za nimi odległości posuwały się kompanie marynarskie, mające zająć cmentarz Pere-Lachaise, zkąd artylerya rewolucyjna sypała pociskami bezustannie.
 O godzinie dziewiątej cała akcya koncentrowała się na prestrzeni pomiędzy ulicą św. Antoniego, tar-