Strona:PL De Montepin - Róża i blanka.pdf/249

 — Nie, i dopóki pan Rollin będzie mieszkał w pałacu, noga moja tam nie postanie.
 — Co ksiądz mówi? — Zapytał Lucyan zdumiony. — Nie będzie ksiązd odwiedzał swojej kuzynki?
 — Nie będę i tobie radzę przerwać swe wizyty na czas jakiś.
 Lucyan zdrętwiał.
 Miał przestać widywać się z Maryą Blanką?
 — Wiem dobrze, jak wiadomo i tobie, że pałac należy do mojej kuzynki, że ona tylko ma prawo rozporządzać się w nim i przyjmować kogo się jej podoba, ale dalsze wizyty twoje mogłyby pomiędzy tą nieszczęśliwą bobietą i jej mężem wywołać konflikt bardzo dla niej groźny... To nie wszystko! Gilbert Rollin nienawidzi cię dla tego, że ja ciebie kocham i prędzej lub później znieważy cię tak, jak znieważył mnie... Ale ty nie zapanujesz nad sobą, jak ja, kapłan, odpowiesz mu słowami pogardy, a wtedy zamknie przed tobą drzwi domu, które pragnąłbym, by zawsze dla ciebie były otwarte.
 — To nad moje siły... Gdyby ksiądz wiedział...
 — Wiem o wszystkiem — przerwał mu ksiądz.
 — Co ksiądz wie?
 — Że kochasz Maryę Blankę.
 — Prawda, kocham całą duszą moją!
 — I że Marya Blanka kocha cię również — mówił dalej ksiądz.
 — Ksiądz i o tem wie?
 — Domyśliłem się. Nie trudno to było... A teraz powiedz mi, czyście wyznali sobie miłość?
 — Wyznaliśmy i uważamy się za narzeczonych.
 — Czy pani Rollin wie o tem?
 — Nie wie.
 — Dlaczego?