Strona:PL De Montepin - Róża i blanka.pdf/282

 — Naturalnie!
 — Domyślam się, ale radbym dowiedzieć się z ust pańskich.
 — Pragnę otrzymać połowę dochodów jakie posiądzie córka moja z chwilą śmierci swej matki, lub z chwilą dojścia do pełnoletności, albo w dzień swego małżeństwa.
 — Zdaniem mojem, tylko małżeństwo może przyśpieszyć objęcie majątku.
 — Więc zgadzasz się pan na ten interes?
 — Najchętniej, ale zmuszony jestem uczynić pewną uwagę...
 — Jaką?
 — Łatwo jest powiedzie: — „chcę wydać za mąż mą córkę“, ale czy córka przystanie na ten projekt?
 — Blanka uczyni wszystko, czego od niej zażądam.
 — Przypuszczam, lecz pozostaje matka...
 — Ona nie zgodzi się.
 — Więc cóż wtedy? Wiadomo panu, iż zezwolenie matki jest konieczne.
 — Wiem, lecz poradzę sobie z nią.
 — Przypuśćmy, że zmusisz pan panią Rollin do zastosowania się do twej woli, lecz co zrobisz z córką jeżeli się oprze?
 — Dlaczego ma się oprzeć? Zdaje mi się, że powinieneś pan podobać się jej.
 — Dziękuję za komplement, ale może kochać innego...
 — Moja córka nie kocha innego.
 — Zkąd pan możesz wiedzieć? Zresztą pani Rollin mogła już za zgodą córki ułożyć jakiś projekt.
 — To nie dość, wola ojca znaczy więcej.
 — Znaczyłaby więcej, gdyby matka nie żyła, ale skoro żyje, to powaga jej znaczy tyle co i pańska.
 — Dam sobie z tem rady.