Strona:PL De Montepin - Róża i blanka.pdf/294

Zaślubiam pańską córkę. Bardzo pięknie. Tymczasem żona mojaaumiera po kilku mieciącach, roku czy kilku latach... Wszak to rzecz możliwa, prawda? Cóż nam wtedy pozostanie, t. j. panu i mnie? — Nic, literalnie nic!..
 — Chyba mylisz się pan — odrzekł Gilbert.
 — Zastanów się pan dobrze nad tym stekiem niedorzeczności, przeczytaj z uwagą, a przekonasz się, że nie potrzeba być doktorem prawa, aby zrozumieć nieważność tego aktu.
 Gilbert przestraszył się.
 Jeżeli vice-hrabia mówił prawdę, wszystkie jego marzenia runęłyby, musiałby poprzestać na sytuacyi, narzuconej mu przez Henrykę i księdza d’Areynes.
 Zastanowił go jednak wymówiony przez Granceya wyraz nieważność.
 Wsparł głowę na dłoniach i pogrążył się w czytaniu testamentu.
 Nagle były kryminalista zawołał uradowany:
 — Nie czytaj pan dalej, nie szukaj! Znalazłem!
 — Coś pan znalazł?
 — Sposób objęcia czterech milionów pięciuset tysięcy franków, pozostawionych przez hr. d’Areynes!
 Oczy Gilberta zaiskrzyły się.
 — Znalazłem, i nie sto tysięcy franków zobowiązuje się wypłacać panu rocznie, jeżeli zaślubię pannę Blankę, ale dam dwa miliony dwieście pięćdziesiąt tysięcy franków jednorazowo, które będziesz mógł użyć jak ci się podoba.
 — Wytłumacz pan jaśniej.
 — Powiedziałem przed chwilą wyraz „nieważność“ i nie cofam go; to znaczy, że testament może być zwalony, gdyż jest nieważny.
 — Ach gdyby tak było!
 — Tak jest! Punkt, przyznający pannie Blance użytkowanie kapitału od dnia pełnoletności lub mał-