Strona:PL De Montepin - Róża i blanka.pdf/314

spodyni, że od ostatnich dni komuny nie widział podobnej uczty.
 Nie zwlekając, wyszedł natychmiast na miasto w celu odszukania Gilberta Rollina.
 Wiedział, że nie łatwo mu to przyjdzie, ale trudności nie przestraszały go.
 Przyszło mu myśl udać się naprzód do kościoła św. Ambrożego i u księdza d’Areynes zasięgnąć wiadomości o Gilbercie.
 — Pozna mnie — myślał — ale przecież nie zje. Nie wie zkąd wracam... Pokierowawszy rozmowę zręcznie, dowiem się, czy stary hrabia zdecydował się nareszcie umrzeć, czy p. Rollin odziedziczył po nim majątek i gdzie teraz mieszka. Zresztą przez te siedmnaście lat zmieniłem się tak dalece, że może klecha nie przypomni mnie sobie.
 Wszedł do kościoła i zwróciwszy się do szwajcara, zapytał:
 — Proszę mi powiedzieć, gdzie mogę znaleźć księdza wikarego?
 — Czy księdza Debreuil?
 — Nie, księdza d‘Aryenes.
 — Mówi pan o dawnych czasach. Ksiądz d’Areynes jeszcze przed siedmnastu laty opuścił parafię.
 — Umarł?
 — Nie, dzięki Bogu, ale jest w więzieniu la Roquuette.
 — W więzieniu la Roquette! — powtórzył Duplat zdumiony.
 — Tak, jałmużnikiem. Tam możesz go pan zastać codziennie do godziny dziesiątej rano, a przynajmniej uzyskać adres jego mieszkania prywatnego.
 Duplat podziękował i opuścił kościół.
 — Nie głupim iść do więzienia la Roqnette — my-