Strona:PL De Montepin - Róża i blanka.pdf/341

 Duplat uczuł dreszcz, przebiegający po ciele.
 — Nie mam ochoty — odrzekł.
 — I ja także... więc nie gadaj głupstw!
 — Skończmy z tem — rzekł Gilbert. — Zapłaciłem, a przynajmniej zobowiązałem się wypłacić p. Granceyowi i wypłacę. Z nim mam interes.
 — Gastonowi Depréty — poprawił Duplat.
 — Mało mnie to obchodzi. Porozumiej się pan i nim... Wierzcie mi, nie bawcie się w pogróżki, gdyż ja nie lękam się ich. Myślcie raczej o swych nieprzyjaciołach w Paryżu.
 — Jakich? — zapytał Duplat.
 — Naprzód o Janinie Rivat.
 — Janinie Rivat! — powtórzył Duplat przestraszony.
 Ale po chwili zastanowienia dodał:
 — Nie wiesz pan, co mówisz... Janina Rivat nie żyje oddawna, zginęła w płomieniach 27 maja 1871 r.
 — Mówiłeś mi pan to i przypuszczam, że w dobrej wierze... Ale myliłeś się...
 — Więc Janina Rivat żyje?
 — Uratowano ją.
 — Kto uratował?
 — Człowiek, który widział, jak porywałeś jej dzieci i który, zarówno jak i ona, pozna cię, gdy spotka gdzie.
 — Jak on się nazywa?
 — Nie wiem, ale to rzecz groźna. Janina Rivat mieszka w Paryżu i ma sklepik pod portykiem kościoła św. Sulpicyusza. Rzecz prosta, że chodzi po ulicach i możesz spotkać się z nią kiedy, jak również i z księdzem d’Areynes. Myślę, że dla bezpieczeństwa powinieneś jaknajspieszniej opuścić Paryż.
 — To znaczy że moja obecność w nim krępuje pana.