Strona:PL De Montepin - Róża i blanka.pdf/349

kich magazynów przedmiotów kościelnych przy ulicy Sévres. Udaj się tam, powiesz co możesz robić i dostaniesz robotę.
 Ksiądz napisał dwa listy i wręczył Janinie.
 Wdowa podziękowała i odeszła.
 Nie zwlekając, jeszcze przed udaniem się do kościoła, zgłosiła się do jednego ze wskazanych sobie magazynów?
 Przełożona zakładu po odczytaniu listu, rzekła.
 — Pragnęłabym bardzo spełnić żądanie księdza d’Areyenes. Więc pani życzy sobie roboty do domu?
 — Tak, pani.
 — Mogę dać do haftowania ornaty i stuły... Zna pani tę robotę?
 — To nie dla mnie, proszę pani.
 — A dla kogo?
 — Dla mojej córki przybranej, która nie robiła wprawdzie tego, ale haftuje ślicznie.
 — Przyzna pani, że potrzebuję wiedzieć co ona potrafi i chciałabym ją widzieć przy robocie u mnie, w pracowni... Niech pani przyjdzie z nią wieczorem o ósmej, a może porozumiemy się.
 Janina pożegnała przełożoną magazynu i udała się do sklepu drugiego, ale spotkało ją niepowodzenie, gdyż roboty do domu nie dawano tam wcale.
 Z twarzą smutną wróciła do domu.
 — Znalazłam dla ciebie robotę — oświadczyła Róża — ale nie wiem czy zgodzisz się na warunki...
 I powtórzyła jej rozmowę z przełożoną.
 — To rzecz niemożliwa — rzekła Róża. — Nie mogę pokazywać się na ulicy, gdyż mógłby mnie spotkać jaki przyjezdny mieszkaniec Blois...
 — Niepotrzebnie się obawiasz — odparła Janina. — Ulica Sévres, przy której położony jest ten magazyn, blizko ztąd, a zakrywszy twarz woalką mogłabyś przyść