Strona:PL De Montepin - Róża i blanka.pdf/369

XXIV.

 Po odejściu Duplata, Grancey rzekł do Gilberta:
 — Chciałbym pomówić z panem.
 — Słucham.
 — Zwłoka ta szkodzi naszym interesom. Postanowiłem nie zważać na nic i przystąpić do rzeczy. Należy przyśpieszyć małżeństwo.
 — Wątpię czy to chwila odpowiednia...
 — Dla czego? Główna rzecz będzie dokonana, reszta zrobi się później. I po ożenieniu się z Maryą Blanką mogę myśleć o Janinie Rivat.
 — Małżeństwo to sprawi wrażenie... będą o niem mówili.
 — Cóż nam to szkodzi?
 — Mogą podejrzewać...
 — Kogo i o co? Nie bądź pan tchórzem! — Od niejakiego czasu wszystko widzisz w kolorach czarnych... Nie mamy powodów do zwłoki... Zobacz się z panią Rollin i pomów stanowczo.
 — Widziałem się przed chwilą... jest cierpiącą.
 — Tem lepiej... tem łatwiej na nią wpłyniesz. Wiesz przecież, że za trzy dni masz mi wypłacie trzydzieści siedm tysięcy pięćset franków. Masz je pan?
 — Nie mam.
 — Domyślałem się tego.
 — Chciałem prosić pana o prolongatę.
 — Chyba pan żartujesz! Jeżeli nie możesz ich mieć za trzy dni, to nie będziesz miał i za miesiąc. Pani Rolln wzięła cię na dyetę... Szczęście przestało sprzyjać ci, przegrywasz w karty, wszystkie twoje konie zostały zdystansowane... Słowem nie powodzi ci się... Wierzyciele nie dają ci spokoju, kochanka grozi opuszczeniem, nakoniec, jesteś w kłopotach po uszy