Strona:PL De Montepin - Róża i blanka.pdf/374

 — Tak... Należy pomyśleć o kuracyi systematycznej i dla tego chciałbym zobaczyć się z p. Rollin.
 Przywołany loka, oświadczył, że pana niema w domu wróci dopiero za parę dni.
 — Przyjadę jutro rano oświadczył lekarz i odszedł.
 Blanka powróciła do matki.
 Smutne było teraz życie biednej dziewczyny.
 Zawsze samotna, zbolała, nie wiedziała gdzie szukać pociechy i rady.
 Na ojca rachować nie mogła, wiedziała bowiem, że nie lubi jej.
 Mysł niedalekiej już może katastrofy przejmowała ją przestrachem.
 Nie wiedząc co począć, wysłała do księdza d‘Areynes bilecik z powiadomieniem o stanie matki i prośbą o radę.
 Ksiądz, wiedzący już dawniej od doktora Germain o chorobie Henryki, odczuł boleśnie tę wiadomość, lecz na razie nie wiedział jak postąpić.
 Poczucie swej godności nie dozwalało mu udawać się do domu, z którego był wypędzony przez Gilberta, a z drugiej strony nie mógł kuzynki swej pozostawić bez ratunku.
 Po namyśle przywołał Rajmunda Schlossa i kazał mu pojechać po Lucjana Kornoël.
 — Może doktór Germain przesadza — zauważył młody lekarz, wysłuchawszy opowiadania księdza.
 — Nie, gdyż przewidywał to oddawna. Kuzynka moja wiele przecierpiała w życiu, zwłaszcza w latach ostatnich... Nie dziwi mnie jej stan dzisiejszy... Blanka wzywa mnie, ale wiadomo ci, dla czego nie mogę tam pójść, a z drugiej strony niepodobna opuście te kobiety... Ty powinieneś zastąpić mnie...
 — Ksiądz zabronił mi chodzić tam...
 — Ale teraz pozwalam... Udasz się nie jako Lu-