Strona:PL De Montepin - Róża i blanka.pdf/375

cyan. Kernoël mój wychowaniec i narzeczony Maryi Blanki, lecz jako lekarz, człowiek, niemający am przyjaciół ani nieprzyjaciół, śpieszący wszędzie, gdy wzywa go obowiązek.
 — Dr. Germain, domowy lekarz pani Rollin, może obrazić się. Inna rzecz gdyby on sam wezwał mnie.
 — Doktór jest naszym przyjacielem wiece ceni cię i chętnie przyjmie twoja pomoc. Czy jesteś wolnym dziś wieczorem?
 — Uzyskałem na noc zastępstwo, ale jutro rano muszę już być w szpitalu.
 — Dobrze. Jedźmy do doktora Germain.
 Odjechali dorożką, którą przybył Lucjan.
 Doktór powitał gości ze szczerem zadowoleniem.
 — Gdyby ksiądz nie przyjechał dzisiaj, byłbym u niego jutro rano — rzekł do Raula — Marya Blanka musiała księdza zawiadomić.
 — Zawiadomiła, ale czy ona nie przesadza.
 Nie. Objawy są bardzo wyraźne... Nastąpiło, to, czego się obawiałem.
 — I niema sposobu usunięcia choroby?
 — Znalazłby się, gdyby można było zapewnić chorej spokój, uwolnić ją od myśli smutnych... Kochany kolego — dodał, zwracając się do Lucjana — mógłbyś mi pomódz wiele, gdybyś nie odmówił swej pomocy, jesteś bowiem psychiatrą i pracujesz w szpitalu, pod kierunkiem najznakomitszych specjalistów.
 — Ależ z całem sercem. — zawołał Lucjan.
 — Więc zejdźmy się jutro u chorej.
 — O której godzinie?
 — O jedenastej.
 — Dobrze Lucjan zażądał niektórych objaśnień o chorobie Henryki, następnie pożegnawszy doktora Germain, odjechał wraz z księdzem.