Strona:PL De Montepin - Róża i blanka.pdf/381

i raczą powiedzieć mi o co chodzi. Wiem, że żona moja jest cierpiącą, ale nie przypuszczałem, by stan jej zdrowia był tak poważnym, że aż wymagał konsultacyi.
 — Stan zdrowia pani Rollin — rzekł dr Germain — jest niebezpieczny.
 — Cóż to za choroba?
 — Anemia mózgu.
 — Anemia mózgu! — powtórzył Gilbert z udanem zdziwieniem. — Co pan mówi!
 — Bardzo smutną prawdę — wtrącił Lucyan — i jeżeli nie przedsięweźmiemy wszelkich środków dla usunięcia jej, to może przejść w obłąkanie.
 — I panowie jesteście pewni? — pytał z rozpaczą. — Żonie mojej grozi takie niebezpieczeństwo?
 — Wszystkie objawy wskazują to.
 — Ale panowie macie nadzieję uleczyć ją?
 — Mamy, jeżeli pan zechce nam dopomódz.
 — Uczynię wszystko co odemnie zależy. Niech panowie powiedzą mi co mam robić, a zastosuję się ściśle.
 — Nie obrazi się pan, jeżeli będziemy mówili otwarcie?
 — Wysłucham wszystkiego bez gniewu.
 — Otóż, ażeby pani Rollin mogła być wyleczoną, należy oszczędzić jej wszelkiego wzruszenia, wszelkiego podrażnienia.
 — Zdaje mi się, że to rzecz bardzo łatwa.
 — Rzeczywiście, łatwa, ale zależy ona od pana.
 — Odemnie?
 — Z powodów, o których nie chcę mówić i wskutek często powtarzających się sporów, chora nasza pozbawiona została spokoju domowego. Od tego też czasu datują pierwsze objawy jej cierpień. Nerwy jej zostały podrażnione, mózg pobudzony wywoływane-