Strona:PL De Montepin - Róża i blanka.pdf/390

 Tegoż dnia rano Serwacy Duplat miał z merostwa jedenastego okręgu otrzymać wyciąg prutokułu, zamówiony dnia poprzedniego, ale gdy przybył o oznaczonej godzinie, doznał zawodu.
 Akt nie był jeszcze gotów i kazano mu przyjść o czwartej po południu.
 Gdy wreszcie otrzymał go, udał się na kolej żelazną i około jedenastej w nocy stanął w Blois.
 Zatrzymał się w hotelu.
 Duplat ubrany porządnie, chociaż nie wyglądał na getlemana, nie miał już przecież powierzchowności bandyty.
 Nikt nie domyśliłby się w nim byłego kryminalisty z Numei.
 Na drugi dzień wstał wcześnie, zjadł śniadanie 1 udał się do kanclaryi dyrektora zakładu dla obłąkanych.
 Przybyłem z Paryża prosić paaa dyrektora o pewne objaśnienie — rzekł, zaanonsowawszy pierwej swe nazwisko.
 Niech pan spocznie — odrzekł naczelnik zakładu, wskazując mu krzesło. — O co chodzi?
 — O pewną infirmerkę.
 — Służącą w tutejszym zakładzie?
 — Tak.
 — Cóż pan chce wiedzieć?
 — Czy przebywa tutaj dotychczas.
 — Jak się nazywa?
 — Róża.
 — To dopiero imię.
 — Osoba o której mówię, nie ma nazwiska. Jest ona — dzieckiem znalezionem i oddanem na wychowanie radzie dobroczynności publicznej w r. 1871.
 Wiem o kim pan mówi. Ale czyż nie powiadomiono pana w Paryżu, że dziewczyny tej już niema?