Strona:PL De Montepin - Róża i blanka.pdf/409

 — Panienka nie może wychodzić — odrzekła służąca zmieszana.
 — Jakto nie mogę wychodzić! Dlaczego?
 — Odźwierny otrzymał rozkaz niewypuszczania panienki z domu, gdyż w przeciwnym razie utraci służbę.
 Blanka zbladła.
 — Więc zostałam aresztowaną, jak winowajczyni!
 Rozpłakała się i z niecierpliwością wyczekiwała godziny obiadowej, spodziewając się, iż ojciec wyjawi jej powód takiego postępowania z nią.
 O siódmej udała się do pokoju stołowego, gdzie zastała oczekującego już na nią Gilberta.
 — Czy widział dziś ojciec moją matkę? — zapytała.
 — Nie, moje dziecko — odrzekł tonem serdecznym. — Przez kilka dni nikomu niewolno odwiedzać jej, nawet mnie.
 — A skoro będzie wolno, pozwoli mi ojciec odwiedzić matkę?
 — Chętnie.
 — Dziękuję. A teraz mam o coś zapytać. Czy to prawda, że ojciec zabronił odźwiernemu wypuszczać mnie z domu?
 — Prawda.
 Więc jestem uwięzioną?
 — Tak... jeżeli pałac ten może być uważany za więzienie.
 — Z jakiego powodu spotkało mnie to upokorzenie?
 — Nie widzę potrzeby tłomaczenia się... Tak mi się podobało...
 Dziewczyna oburzona taką niesprawiedliwością odrzekła:
 — Tak ojcu podobało się! Jestem zawsze gotowa pokorą poddać się woli ojca, ale gdy wola ta upo-