Strona:PL De Montepin - Róża i blanka.pdf/460

przeglądając ich; a wizyty te odbywały się zawsze w dzień oznaczony.
 Nadszedł dzień takiej kontroli.
 Dwaj urzędnicy weszli do zakładu wdowy Potonnier i okazawszy swe papiery, oświadczyli:
 — Jesteśmy inspektorami hotelów i pokojów umeblowanych i przybyliśmy zobaczyć księgi pani.
 — W tej chwili podam je — odrzekła Potonnier zdziwiona widokiem nowych, nieznanych sobie kontrolerów. — Czy panowie Dubest i Leloup, którzy przychodzili tu zawsze, już nie są inspektorami?
 — P. Dubest podał się już do emerytury i ja zająłem jego posadę, jako brygadier, a p. Leloup poszedł do wydziału innego.
 — Oto moja księga — rzekła Palmira.
 Inspektor zaczął sprawdzać listę lokatorów, głośno czytając ich nazwiska z księgi i zaglądając do notatki własnej.
 O niektórych żądał objaśnień, co do innych zaś poprzestawał na uwagach, pomieszczonych w rubrykach księgi:
 Wtem przeczytał nazwisko: Juliusz Servaise.
 — Jak? — zapytał towarzyszący mu agent policyjny.
 — Juliusz Servaise — powtórzył inspektor, wskazując mu palcem.
 — To za grubo!
 — Dlaczego?
 — Ponieważ nazwisko to jest zmyślonem.
 — Zkąd pan to wiesz?
 — Wiem i jestem pewnym, że pani nie pokaże nam papierów tego lokatora.
 — Ma pani papiery Juliusza Servaise? — ostro zapytał brygadier.
 — Nie mam panie — odrzekła Palmira przestraszona. — P. Servaise nie jest lokatorem, lecz jednym