Strona:PL De Montepin - Róża i blanka.pdf/469

potrafił wydobyć ze mnie coś więcej nad to, co zechcę powiedzieć.
 I wszedł do pokoju jałmużnika spokojny, jak gdyby nie miał najmniejszego powodu obawy.
 Ksiądz odprawił dozorcę i pozostał z Duplatem sam.
 — Siadaj, Duplat; chciałbym z tobą pomówić.
 — Pomówić! — powtórzył hultaj, udając zdziwionego.
 — Tak.
 Ksiądz wziął krzesło i usiadł naprzeciw wię.źnia
 Obaj byli przygotowani do walki ciężkiej, uporczywej.
 — Nie poznajesz mnie? — zapytał ksiądz, utkwiwszy wzrok w Duplata.
 — Nie — odrzekł — ex-kapitan, przyglądając się księdzu. — Nie znam księdza wcale. Nigdym nie widział go...
 — Mylisz się! a ponieważ nie możesz przypomnieć sobie, więc pomogę ci... Podczas wojny 1870 r. byłeś furyerem w kompanii p. Gilberta Rollin.
 — To pamiętam dobrze — odrzekł Duplat, śmiejąc się.
 — Następnie brałeś udział w komunie i awansowałeś na kapitana. Spotkaliśmy się u p. Rollina, do którego przybyłeś, by namówić go do powstania.
 Duplat zrozumiał, iż niepodobieństwem było zaprzeczyć, ale postanowił skorzystać z tego wymuszonego wyznania.
 — Ach! — zawołał — teraz poznaję księdza i ze wstydu radbym się ukryć pod ziemię. Niech ksiądz przebaczy mi... byłem obłąkanym... groziłem księdzu... Zwróciłem pistolet przeciwko księdzu — ksiądz rozbroił mnie i puścił swobodnie... Niech ksiądz przebaczy...