Strona:PL De Montepin - Róża i blanka.pdf/504

 — Czy dawno ona tutaj? Niech doktór mówi, bo chyba zwaryuję!
 — Uspokój się pan — odrzekł doktór zaniepokojony wzburzeniem swego pomocnika.
 — Jak dawno pacyentka przebywa w zakładzie pańskim?
 — Prawie już od miesiąca.
 — Od miesiąca! mylisz się pan...
 — Wcale się nie mylę!
 — To być nie może!
 — Dlaczego?
 — Jakim sposobem od miesiąca, kiedy jeszcze onegdaj, przed wyjazdem z Paryża, rozmawiałem z nią przed kościołem św. Sulpicyusza?
 — Co z panem się dzieje? Upewniam pana, że dziewczyna ta jest tutaj od miesiąca i w tej chwili powiem panu dokładną datę przyjęcia jej do zakładu.
 — Jak się nazywa?
 — Zapisana jest w księdze pod nazwiskiem Aliny Eugenii Pertuis.
 — To omyłka, lub kłamstwo! Nazywa się Maryn Blanka.
 — Marya Blanka — powtórzył doktór, zapytujac się w duchu, czy p. Kernoël jest przy zdrowych zmysłach.
 — Tak — odrzekł Lucyan — Marya Blanka — przysięgam panu na honor, że nie mylę się! Jest córką Gilberta Rollina i moją narzeczoną! Widzę, że patrzysz pan na mnie jak na waryta i nie dziwię się, gdyż i ja sam przed chwilą myślałem, że jestem igraszką halucynacyi. Ale teraz jestem pewnym tego co mówię. To ona, Marya Blanka!
 Chora, usłyszawszy to imię, drgnęła i w oczach jej błysną! promyk inteligencyi.