Strona:PL De Montepin - Róża i blanka.pdf/509

 — Nie.
 — Więc to ci sami, którzy chcieli zamordować i mnie. Ksiądz d‘Areynes wiedział, że Serwacy Duplat porwał moje dzieci i równie jak ja był przekonanym, iż on nie żyje.
 Następnego dnia postawiono Janinie na oczy prawdziwego mera gminy, starego wieśniaka, który nigdy nie słyszał o Serwacym Duplat i w ciągu swego życia był tylko jeden raz w Paryżu i to przed dwudziestu pięciu laty.
 Rzecz prosta, że Janina nie znała go.
 Z tego wszystkiego wynikało, że zabójcy dla ściągnięcia Janiny w zasadzkę obmyślili bajkę.
 Ale gdzie szukać ich?
 Janina znała tylko nazwisko Serwacego Duplata.
 Sąd w Melun postanowił zażądać objaśnień od sądu paryskiego.
 Janinie pozwolono wrócić do swego mieszkania z warunkiem stawienia się na każde żądanie sądu.
 Ponieważ biedna kobieta była bez grosza, sędzia śledczy ofiarował jej z własnej kieszeni dwadzieścia franków i hojnie wynagrodził za gościnność rodzinę Lerat.
 Doktór Ringaud nie przyjął żadnego honoraryum.
 Było to 9-go stycznia.
 Janina czując się dość silną, postanowiła powrócić do Paryża dnia następnego.
 Przed czterema dniami wyprawiła do Róży na ulicę Férou list, lecz odpowiedzi nie otrzymała.
 Nazajutrz opuściła wioskę La Cafe i po południu przybyła na ulicę Férou.
 Odźwierna spostrzegłszy ją, odetchnęła swobodniej, nie otrzymawszy bowiem komornego w dniu 8-ym, lękała się, że przepadnie.