Strona:PL De Montepin - Róża i blanka.pdf/6

wadzić żołnierzy do ratusza, poczem podszedł do swego wspólnika.
 — Coś ty uczynił, nieszczęśliwy! — zawołał Merlin, drżąc z przestrachu.
 — Gdybym był odmówił posłuszeństwa, rozstrzelanoby mnie!
 — Ależ to zbrodnia!
 — Cóż miałem robić? Chodziło o moją głowę.
 — Musisz teraz odkupić tę zbrodnię — rzekł Merlin po cichu.
 — W jaki sposób?
 — Wydaniem bramy św. Gerwazego.
 — Dziś nie można.
 — Więc kiedy?
 — Jutro, gdy pójdę na zmianę garnizonu.
 — O której godzinie będziesz mógł otworzyć bramę?
 — O dziewiątej wieczorem.
 — Czy mogę liczyć na ciebie?
 — Możesz; dość mam już tej komuny! A pieniądze?
 — Oto masz — rzekł Merlin, wtykając mu w rękę pięć biletów tysiąc-frankowych.
 — Kiedy będzie reszta?
 — Jutro... ale pamiętaj — dodał Merlin tonem pogróżki — jeżeli zobowiązania swego nie wypełnisz sumiennie, iub oszukasz, to choćbyś się ukrył pod ziemię, znajdą cię i rozstrzelają tak, jak tyś rozstrzelał zakładników.
 Kapitan uczuł dreszcz przechodzący po ciele.
 — Nie lękaj się, dotrzymam słowa. Jutro o godzinę dziewiątej brama św. Gerwazego będzie otwartą.
 — Więc do widzenia! Merlin udał się na Pere Lachaise, gdy tymczasem