Strona:PL De Montepin - Róża i blanka.pdf/60

a pan, panie Merlin?
 — Alfons Izydor Merlin, ulica Boulets, nr 14.
 — Czy nie wiecie panowie numeru spalonego domu, z którego wyszła matka tego dziecka?
 — Nie, panie. Cały szereg domów stał w płomieniach, zresztą trudno było pod gradem kul myśleć o numerze.
 — I o matce nic pan nie wie?
 — Nic.
 — Czy dziecko, gdyś pan je podjął, zawinięte było w tę samą kołderkę i bieliznę co teraz?
 — W tę samą.
 — Niech pan podyktuje mi szczegółowy jej opis.
 Duplat spełnił żądanie.
 — Czy na bieliźnie dziecka niema jakiego znaku?
 — Nie wiem.
 — Proszę zobaczyć.
 Merlin odsłonił dziecko, które zaczęło płakać.
 Biedna istotka miała na sobie tylko koszulkę perkalową.
 — Na bieliźnie jest znak R.
 — Czy niema na ciele znaków szczególnych?
 — Niema — odrzekł Merlin po obejrzeniu dziecięcia.
 — Ile może mieć życia?
 — Najwyżej trzy dni i musi mieć rogatą duszę, skoro jest tak spokojne i ma się dobrze, choć przez tyle godzin pozostaje bez pokarmu.
 — Panie Merlin, niech pan uda się z niem do apteki i poprosi o przygotowanie mu jakiego napoju, a ja tymczasem z panem Servaize dokończę protokółu.
 — Masz pan słuszność — odrzekł agent i wyszedł.
 Po dziesięciu minutach powrócił z jakimś płynem mlecznym i łyżką.