W wagonie Duplat pogrążył się w milczeniu.
Pomimo pozornej rezygnacyi, pragnął żyć i szukał sposobności do ucieczki, ale nadzieja zawiodła go.
Przywieziono go do Paryża i osadzono w więzieniu, lecz nie w la Roquette, jak spodziewał się, a w Mazas.
Następnego dnia rano wraz ze stu pięćdziesięcioma komunistami, otoczonymi licznym konwojem, wyprawiono Duplata do Wersalu.
List Gilberta Rolllna do hr. Emanuela, rzucony do skrzynki pocztowej w Paryżu d. 1 czerwca, przybył do Fenestranges dnia następnego.
Po częściowem ustąpieniu wojsk niemieckich w Lotaryngii, mieszkańcy jej powrócili do dawnych zajęć i w pracy szukali zapomnienia doznanych cierpień i nieszczęść.
Stryj Henuyki, otoczony troskliwością i pędząc życie spokojne, nie doznał żadnego nowego wstrząśnienia, mimo to przecież stan jego zdrowia budził obawy w doktorze Portuiset.
— Hrabia — mawiał ten ostatni do Rajmunda Schlosera i Piotra Renaud — może pożyć jeszcze czas jakiś, ale pod warunkiem unikania wszelkich wzruszeń. Bóg pozwolił mi uratować go po ataku pierwszym, ale drugi zabije go. Pamiętajcie, że ma siedmdziesiąt pięć lat, a w tym wieku życie wisi na włosku. Powinniśmy wszelkiemi środkami usuwać od niego wzruszenia.
Rozumie się, obaj wierni słudzy stosowali się ściśle do tego zalecenia i czynili wszystko, byłe oszczędzić starcowi najmniejszej przykrości lub wzruszenia.
Postępowano z aim jak z dzieckiem słabowitemu
