Strona:PL De Montepin - Wierzyciele swatami.djvu/38

Wszystko w papierach publicznych i w akcjach kolei żelaznych.
 — Coraz lepiej. A ród? Rodzina?
 — Nie ma żadnej.
 — Jakto, nikogo z krewnych?
 — Ani dalszych ani bliższych.
 — Ależ to wyśmienite. Ani macochy, ani ojczyma, ani żadnych kuzynów. Zdaje mi się że marzę. Gdzież kochany pan znalazł tę perłę drogocenną?
 — Ta osoba, jest moją klientką.
 — Czy ma konie?
 — Cztery, panie hrabio. Dom piętrowy... wielki „szyk!“
 — Dom piętrowy. I osoba ta mieszka sama?
 — Naturalnie, przecież jest panną.
 — A ułożenie, wychowanie?
 — Wszystko jak należy. Ojciec był pułkownikiem i komandorem legii honorowej; ona wychowana była w St. Denis.
 — Wszystkie elewki w St. Denis nie mają majątku.
 — Panna Lizely (to jej nazwisko, Blanka Lizely) także nie miała ale odziedziczyła.
 — Po kim?
 — Pan hrabia sam ją o to zapyta. Ja nie wiem nic zupełnie. Wiem że pieniądze są, że jest wszystko jak na dłoni. Oto wszystko. To dla mnie wystarcza.
 — Bardzo słusznie. I pan sądzisz, że się podobam pannie Lizely.
 — Więcej jak wierzę, jestem pewny że pan hrabia podoba się.