Strona:PL De Montepin - Wierzyciele swatami.djvu/96

własnej hańby potrzeba odwagi nadludzkiej, która podnosi i oczyszcza.
 Kiedy już dowiesz się o wszystkiem osądzisz mnie w własnem sumieniu i wydasz pan wyrok.
 Powiedziałam panu wczoraj, powtarzam dziś, w ciągu godziny będziesz pan moim narzeczonym, a w ciągu dwóch tygodni uczynisz mnie pań hrabiną de Nancey, albo też w ciągu godziny wyjdziesz pan ztąd i nie wrócisz więcej.
 Blanka umilkła.
 Paweł chciał mówić ale młoda kobieta zakryła mu ręką usta.
 — Nie, nie, nie potrzeba żadnych protestacji ani słów daremnych. Strzeż się pan abyś nie żałował uczynionej obietnicy. A teraz słuchaj!
 Blanka otworzyła czarny pugilares.
 Wydobyła z niego dwa arkusze papieru stemplowego i położyła przed Pawłem.
 — Naprzód musisz mnie bliżej poznać, bo pochodzę z dobrej rodziny. Oto moja metryka. Przeczytaj ją. Przekonasz się że Blanka Antonina Lizely urodziła się w Tuluzie dnia 24 sierpnia 1843 r. z barona Lizely dowódzcy batalionu, oficera legii honorowej i pani Henrjety Aubert, jego prawej małżonki. Mam tedy lat 24. Nie jestem bardzo stara.
 Paweł z grzeczności rzucił okiem na ten akt, nie wątpiąc o jego rzeczywistej wartości.
 Młoda kobieta mówiła:
 — Oto akt śmierci mojego ojca. Umarł w Paryżu