Strona:PL Delavigne - Do Napoleona.djvu/15

Ta strona została uwierzytelniona.
( 11 )

»Po mnie» rzecze «w twych dziejach wyryte zostanie:
«Witaj, sławnéj téj walki, jestem siostrą starszą.
„Ja cię wiodłam do boju, na wojsk twoich czole;
„Jam natchnęła wymowę, którą pokrzepiłeś
„Konające ich męztwo; by stawiły pole,
„Gdy sam się w obce śmierci tak wielkim stawiłeś,
„Że cię jéj szanowały groty pod Arkole.

„Zamieniłeś mój sztandar na berło żelazne:
„Drżyj! widzę, że już gaśnie twa gwiazda ściemniała.
Słabnie siła, gdy zrzuci wędzidło przyjazne.
„Kończy się twe królestwo! Przeminęła chwała!”

Druga, do palm pustyni, łączyła uroczy
Blask łupów, jakie Egipt nadarzył jéj zyzny.
Błyskawicami pałały jéj oczy,
Rozpłomienione ogniem słońca jéj ojczyzny.
Jéj ręka, krwią zbroczona potomków Omara,
Zdobyczą zbrojna; zarazem porusza,
Potężny oręż Cezara,
I cyrkiel Ptolomeusza.