Strona:PL Dostojewski - Wspomnienia z martwego domu.djvu/66

wesołość zarazem. Szczególnie zwracała na siebie uwagę jego dolna warga, gruba i obwisła i nadawała niezmiernie komiczny wyraz twarzy.
 — No, zdrowo nocleg odbyli! Cóż nie pozdrawiacie? Naszem kurskiem! — dodał sadowiąc się obok obiadujących własnym kosztem: — chleb i sól! Witajcież gościa!
 — Ale my, brat, nie kurscy.
 — Więc tambowskiem.
 — I nie tambowscy. Od nas bracie, nic ci się nie dostanie. Ty idź do bogatego chłopa i tam proś.
 — W brzuchu dziś u mnie, bracie, Iwan Obżartuch i Marya Głodomorówna; a gdzież ten bogaty chłop mieszka?
 — A ot Gazin, bogaty kmieć; do niego ruszaj.
 — Hula dziś, bracia, Gazin, pije bez pamięci; cały worek przepija.
 — Dwadzieścia rubli ma w kieszeni — zauważył drugi. — Dobrze to, bracia, być szynkarzem.
 — Cóż, nie przyjmiecie gościa? No, to będę kazienne połykał.
 — Ty idź, poproś herbaty. Ot tam panowie piją.
 — Jacy panowie? tu nie ma panów; tacy sami teraz, jak my — wrogo odezwał się jakiś aresztant w kącie siedzący. Dotychczas nie przemówił był ani słowa.