Strona:PL Doyle - Świat w letargu.pdf/22

ubranego w bronzowy, sportowy garnitur. Czekał na nas, a jego wyraziste rysy i przenikliwie, a zarazem takie dobre oczy — rozjaśniły się radością na nasz widok. Siwizna przyprószyła nieco jego kasztanowate włosy, a czas wyżłobił swym dłutem głębsze brózdy na jego czole, był to jednak zawsze ten sam lord John, najmilszy towarzysz dawnych przygód.
 — Hallo, Herr Professor! Hallo, młodzieńcze! zawołał zbliżając się ku nam.
 Wybuchnął śmiechem ujrzawszy dwa cylindry tlenu na wózku naszego tragarza.
 — A więc i wyście kupili tego towaru! — zawołał — mój ładunek jest już w wagonie. Powiedzcie mi o co to chodzi naszemu poczciwcowi?
 — Czytał pan jego list w „Times“ co? spytałem.
 — Jaki list?
 — Głupstwa, banialuki! — ostro odezwał się Summerlee.
 — Moim zdaniem tlen ten jest w ścisłym związku z przypuszczeniami, wyrażonemi w liście — zaopinjowałem.
 — Głupstwa, banialuki! — powtórzył znów Summerlee z niczem nieusprawiedliwioną gwałtownością.