Strona:PL Doyle - Świat zaginiony T1.pdf/38

 — Wiadomem jest panu, jak się spodziewam, — zaczął, zaznaczając poszczególne punkty rozmowy kolejnem zaginaniem palców — że index czaszkowy jest stałym motorem?
 — Oczywiście — odparłem.
 — I że telegonja jest „sub judice“?
 — Bezwątpienia.
 — I że plazma zarodcza jest różną od jajka partenogenicznego?
 — Ależ naturalnie — zawołałem, oczarowany własnem zuchwalstwem.
 — Czegóż to jednak dowodzi? — zapytał uprzejmym, przekonywującym głosem.
 — Istotnie — szepnąłem — czegóż to dowodzi?
 — Czy mam panu powiedzieć? zagadnął.
 — Ach, proszę.
 — Dowodzi to — ryknął w nagłym ataku furji — że jesteś pan najbezczelniejszym oszustem w Londynie, — nędznym, nikczemnym dziennikarzem, mającym tyleż wiedzy co przyzwoitości!
 Zerwał się na nogi z szaloną wściekłością w oczach. Ale nawet w tej chwili nerwowego natężenia zdumiałem się spostrzegłszy, iż był to człowiek zupełnie niskiego wzrostu. Sięgał mi zaledwie po ramię — cała siła żywotna tego wstrzymanego