Strona:PL Doyle - Czarny Piotr.djvu/23

 — Po stronie, która dotykała podłogi.
 — Z tego naturalnie wynika, że książka ta upadła na ziemię już po dokonanej zbrodni.
 — W samej rzeczy, panie Holmes. Uwzględniłem tę okoliczność i przypuszczałem, że morderca zgubił ją podczas szybkiej ucieczki. Leżała blizko drzwi.
 — Czy nie znaleziono żadnego z tych papierów w posiadaniu zamordowanego kapitana?
 — Nie.
 — Czy masz pan powody do przypuszczenia, że zachodzi tu rabunek?
 — Nie, panie Holmes. Zdaje się, że nie tknięto niczego.
 — Słowo daję! To ciekawy wypadek. Wszak był tu i nóż także, prawda?
 — Tak, sztyletowy nóż, który tkwił jeszcze w pochwie. Leżał u nóg jego, a pani Carey poznała, że był on własnością jej męża.
 Holmes namyślał się chwilę.
 — Dobrze — rzekł wreszcie — muszę tam przecież pójść i sam wszystko oglądnąć.
 Hopkins wydał radosny okrzyk.
 — Dziękuję panu, panie Holmes. Zdejmujesz mi pan doprawdy kamień z serca.