Strona:PL Doyle - Dolina trwogi.pdf/114

 Podniósł prawą rękę do prawego oka. Podróżny w tej chwili podniósł rękę lewą do swojego oka lewego.
 — Ciemne noce nie są przyjemne — rzekł robotnik.
 — Zwłaszcza do podróży — odpowiedział drugi.
 — To wystarcza. Jestem brat Scanlan, z Loży 341, w Dolinie Vernissy. Cieszę się, że cię tu widzę.
 — Dziękuję. Jestem brat Jan Mc. Murdo, z Loży 29, w Chicago, Mistrz J. H. Scott. Mam szczęście, że spotkałem się tak prędko z bratem.
 — Jest nas tu wielu. Nigdzie, w całych Stanach Zjednoczonych, Zakon nie rozwinął się tak bardzo, jak tu właśnie w Dolinie Vernissy. Ludzie, tacy jak ty, przydadzą się nam. Nie rozumiem tylko, dlaczego człowiek tak dzielny i należący do Związku Robotniczego nie mógł znaleść pracy w Chicago?
 — Pracy mi nie brakowało — rzekł Mc. Murdo.
 — A zatem?...
 Mc Murdo wskazał na policjantów i uśmiechnął się.
 — Ucieszyliby się z pewnością, gdybym im powiedział — rzekł.
 Scanlan chrząknął porozumiewawczo.
 — W kłopocie? — zapytał szeptem.
 — Ciężkim.
 — Sprawa kryminalna.
 — I tak dalej.
 — Zabójstwo?
 — Szkoda słów — rzekł Mc. Murdo z miną człowieka, który spostrzegł, że powiedział zbyt wiele. — Miałem swoje powody do opuszczenia Chicago i niech ci to wystarczy. Po co się o to pytasz?