Strona:PL Doyle - Pamiętniki Holmsa, słynnego ajenta londyńskiego, T1.pdf/40

— 36 —

po prostu, moje życzenia! Przeproszę jeszcze panów na chwilkę, ale muszę zadać kilka pytań służącej.
 — Wyznam otwarcie, żem się rozczarował co do tej znakomitości londyńskiej, — rzekł pułkownik Ross, gdy Holms wyszedł z pokoju, — wiemy teraz akurat tyle, co bez niego.
 — No, ale przecie przyrzekł panu, że koń pański będzie się ścigał we wtorek.
 — Tak! przyrzekł, to prawda, — rzekł pułkownik głosem niechętnym, — ale swoją drogą, jabym wolał konia, niżli przyrzeczenie.
 Już chciałem stanąć w obronie mego przyjaciela, gdy on sam wszedł do pokoju.
 — No, panowie! — rzekł do nas, — jestem gotów do wyjazdu.
 Gdybyśmy się sadowili w powozie, naraz Holmsowi błysnęło coś widać do głowy. Przywołał chłopca, który nam posługiwał, i zapytał go:
 — Czy macie tu owce na folwarku?
 — A jakże! są, panie!
 — Kto ich dogląda?
 — Ja, panie!
 — Czy nic nadzwyczajnego nie zauważyłeś pośród nich ostatniemi czasy?
 — Nic, panie! chyba — że trzy sztuki kuleją od niedawna.
 Dostrzegłem, że Holms ogromnie ucieszył się tą wieścią: zatarł ręce i roześmiał się głośno.