Strona:PL Doyle - Pamiętniki Holmsa, słynnego ajenta londyńskiego, T1.pdf/74

— 70 —

puszcza, że złodziej aż tu się zakradł i żeśmy go nie spostrzegli?
 — Mnie się zdaje, że pan będziesz musiał zacząć wszystko na nowo, — rzekł młody Kuningam złośliwie.
 — Ależ, proszę pana, niech pan chwilkę będzie cierpliwy! Chciałbym jeszcze zobaczyć, jak daleko widać z okien sypialni panów. To — pokój, zdaje się, pańskiego syna, — rzekł, otwierając drzwi, — a to jego ubieralnia, w której palił cygaro, gdy wszczął się popłoch. To okno dokąd wychodzi?
 Wszedł do sypialni, otworzył drzwi do sąsiedniego pokoju i zajrzał tam.
 — Cóż? zaspokojony pan? — rzekł mister Kuningam zjadliwie.
 — Dziękuję panu! Widziałem wszystko, co mi było potrzeba.
 — Teraz, jeżeli pan sobie życzy, możemy obejrzeć jeszcze mój pokój.
 — A! owszem! jeżeli pan pozwoli.
 Sędzia wzruszył ramionami i poprowadził nas do swego pokoju, bardzo skromnie umeblowanego. Gdy reszta skierowała się ku oknu, Holms wraz ze mną pozostał nieco w tyle. U nóg łóżka stał mały stolik, a na nim karafka z wodą i pomarańcze na talerzu. Gdyśmy przechodzili koło stolika, Holms, ku wielkiemu memu zdziwieniu, natknął się na stolik i przewrócił go.