Strona:PL Doyle - Spiskowcy.pdf/115

się nużać w biocie spisków i zdrady!... Toussac sprawcą wszystkiego złego. Toussac jest nędznikiem, mordercą!... Dopóki Toussac żyje, we Francji nie będzie spokoju. Ah! dla niego niema litości!...
 Twarz jej zapalała gniewem i nienawiścią.
 — Kuzynie Ludwiku — zaczęła — czy zechcesz pomódz mi w poszukiwaniu Toussac’a?
 Gérard targnął wąsy i patrzył na mnie z wyrazem źle ukrywanej zazdrości.
 — Czy pani pozwoli, abym i ja pomagał także? — odezwał się głosem miłosiernym.
 — Bezwątpienia, panie — odparła Sybilla — dwóch ludzi energicznych, to nie zanadto do takiego przedsięwzięcia. Skoro nadejdzie stosowna chwila, zawiadomię pana, tak samo jak pana de Laval. A teraz zechciejcie panowie odprowadzić mnie do granic obozu; potem zostawcie mnie samą.
 Sybilla wyrażała się w sposób rozkazujący, który bardzo ładne wrażenie robił w pięknych ustach kobiecych.
 Siwy koń, na którym przyjechałem rano, rżał i grzebał nogą obok konia Gérarda. Niedługo obydwaj siedzieliśmy już na siodłach.
 Kiedy minęliśmy okopy, Sybilla zwróciła się do nas:
 — Sama już teraz pojadę — rzekła. — A więc tak, mogę na panów rachować?
 — Zupełnie! kuzynko.
 — Aż do śmierci! — krzyknął Gérard.
 — Dziękuję! — rzekła.
 I puściwszy cugle pojechała w stronę Grosbois.
 Stałem jeszcze długą chwilę zamyślony... Jaki plan powzięła Sybilla?... W jaki sposób spodziewała się odszukać Toussac’a? Wreszcie wyobraźnia i miłość kobiety zwyciężą może tam, gdzie zawiodła zręczna taktyka panów Fouché i Savary...