Strona:PL Doyle - W sieci spisku.pdf/53

lampy. Byt to generał Savary. Na jego pięknej ogorzałej twarzy widać było niemiłe wrażenie, jakie na nim wywarła ta wiadomość.
 — Gdzież jest właściwie?
 — Uciekł przed kwadransem.
 — Jest to najbezpieczniejszy ze wszystkich spiskowców. W którą stronę się zwrócił?
 — Zdaje mi się, że ku lądowi.
 — A któż jest ten człowiek? — zapytał generał Savary, wskazując na mnie. — Według pańskiego doniesienia miało tu być tylko dwóch ludzi, oprócz pana, panie...
 Ale Karol przerwał mu szybko, mówiąc:
 — Proszę lepiej nie wymieniać swego nazwiska.
 — Rozumiem pana dobrze odrzekł szyderczo generał Sawary.
 — Wskazałem panu tę chatę, jako miejsce schadzki spiskowców, ale ona została dopiero w ostatniej chwili na to przeznaczona. Do tej chwili nie pomyślałem, że tu może ktoś jeszcze zabłądzić. Dałem panu, panie generale, możliwość ujęcia Toussaca; pan jednak zepsułeś wszystko, puszczając psa ze smyczy. Będziesz pan odpowiadał przed cesarzem za swoje niedbalstwo; jestem przekonany, że cesarz tego płazem nie puści.
 — To moja rzecz — odpowiedział surowo generał Savary. — Przedewszystkiem chciałbym wiedzieć nazwisko tego młodzieńca.
 Uważałem za rzecz zbyteczną ukrywać moje prawdziwe nazwisko, albowiem list, który miałem w kieszeni, byłby je i tak niewątpliwie zdradził.
 — Nazywam się Ludwik de Laval — odpowiedziałem z niejaką dumą, sam się przedstawiając.
 Widocznie my emigranci, żyjąc w mglistej Anglji, zanadto przecenialiśmy znaczenie naszych nazwisk.