Strona:PL Doyle - W sieci spisku.pdf/72

— Czy nic pan nie zauważył na zewnątrznej stronie listu?
 Przypomniałem sobie teraz owe angielskie słowa ostrzegawcze, które mi wtedy dały wiele do myślenia.
 — A więc to pani była tą osobą, która mnie przestrzegała przed podróżą?
 — Tak jest, ja. Nie miałam innego sposobu powstrzymać pana od przyjęcia zaproszenia mego ojca.
 — A dlaczegóż pani pragnęła tego, jeżeli wolno zapytać?
 — Nie chciałam, aby pan tu przybył.
 — Czy obawiała się pani odemnie czegoś złego?
 Po chwili namysłu odpowiedziała ku memu wielkiemu zdziwieniu:
 — Obawiałam się, aby panu tu nie chciano szkodzić.
 — Czy sądzi pani, kuzynko, że grozi mi tu jakieś niebezpieczeństwo?
 — Wiem o tem z pewnością.
 — Więc radzi mi pani wyjechać stąd z powrotem?
 — Jak najrychlej.
 — Od kogo grozi mi to niebezpieczeństwo?
 Znów zawahała się dziewczyna chwilę, potem zwróciła się ku mnie i rzekła, nie mogąc się dłużej powstrzymać:
 — Ze strony ojca niego.
 — Cóż on może mieć przeciw mnie?
 — Tego powinien pan sam się domyśleć.
 Zaprotestowałem przeciw tym słowom:
 — Tym razem pani niesłusznie obwinia mi ojca swego. Przeciwnie, wczorajszego wieczora ocalił mi życie,
 — Ocalił panu życie? Cóż się panu przytrafiło? Kto uczynił zamach na pańskie życie?