Strona:PL Doyle - Z przygód Sherlocka Holmesa. T 1.djvu/101

jest stara i głupia i łatwo ją mogę usunąć z domu.
 — Wybornie. Watsonie, nie masz nic przeciw tej przejażdżce?
 — Zupełnie nic.
 — Więc przejedziemy obaj. Co pani ma teraz do czynienia?
 — Mam kilka spraw, które pragnęłabym załatwić teraz, kiedy jestem w mieście. Ale powrócę pociągiem o dwunastej, tak, aby być tam na czas, gdy panowie przyjdziecie.
 — I może się pani nas spodziewać zaraz popołudniu. Mam jeszcze małą sprawę do przypilnowania. Czy pani nie zaczeka na śniadanie?
 — Nie, muszę odejść. Ulżyło mi już na sercu, kiedym się panu zwierzyła z mego kłopotu. Zobaczymy się popołudniu. Zarzuciła swój gęsty czarny welon na twarz i wysunęła się z pokoju.
 — I cóż ty o tem wszystkiem myślisz, Watsonie, zapytał Sherlock Holmes, pochylając się w tył na fotelu.
 — Wydaje mi się, że to jest bardzo ciemna i straszna sprawa.
 — Dosyć ciemna i dosyć straszna.
 — Chociaż, jeżeli ta dama prawdę mówi, że posadzka i ściany są w dobrym stanie i że przez drzwi, okno i kominek nie było