Strona:PL Doyle - Z przygód Sherlocka Holmesa. T 1.djvu/104

 — Ale słyszałem, że szafran się dobrze zapowiada, mówił mój przyjaciel jednym ciągiem.
 — Aha! pan mnie zbywasz niczem, tak? rzekł nasz nowy gość, postąpił krok naprzód i potrząsnął swym batogiem. — Znam cię, ty łajdaku! Słyszałem o tobie przedtem! Tyś ten wszędzie węszący Holmes.
 Mój przyjaciel uśmiechnął się.
 — Holmes wścibski!
 Twarz mego przyjaciela rozszerzyła się w uśmiechu.
 — Holmes szpicel ze Scotlandyardu.
 Holmes parsknął serdecznym śmiechem.
 — Rozmowa z panem jest wielce ucieszna, rzekł. Kiedy pan wyjdzie, zamknij pan drzwi za sobą, bo jest porządny przeciąg.
 — Pójdę, gdy powiem, co mam do powiedzenia. Nie waż się mieszać do moich spraw. Wiem, że Miss Stoner tu była — wyśledziłem ją! Jestem niebezpiecznym człowiekiem, gdy kto mi wlezie w drogę! Popatrzno! — Szybko postąpił naprzód, chwycił pogrzebacz i wygiął go w kabłąk swojemi ogromnemi opalonemi rękami. — Uważaj więc i strzeż się moich łap, warknął i cisnąwszy zgięty haczyk, wyszedł z pokoju.
 — Wygląda na bardzo miłą osobę, mówił Holmes, śmiejąc się. Nie jestem wcale tak