Strona:PL Doyle - Z przygód Sherlocka Holmesa. T 1.djvu/112

nawet używała. Zwykle chodziłyśmy same, jeżeli nam czego było potrzeba.
 — Rzeczywiście, wydaje się niepotrzebnem umieszczać tutaj taki piękny dzwonek. Daruj pani, że przez kilka minut będę badał tę podłogę. Pochylił się nad posadzką i co chwila przykładając soczewkę do oczu, skrupulatnie badał każdą szparę między deskami. Potem to samo zrobił z deskami, któremi był wyłożony pokój. Ostatecznie przeszedł do łóżka i przez pewien czas patrzył się na nie i wodził oczyma wzdłuż ściany. Wreszcie wziął do ręki taśmę od dzwonka i szarpnął nią silnie.
 — Jakto, on jest niemy? zapytał.
 — Nie chce dzwonić?
 — Nie, nawet nie jest przymocowany do drutu. To jest bardzo interesujące. Może pani widzi teraz, że jest przytwierdzony do haczka tuż pod otworem małego wentylatora.
 — Co za niedorzeczność. Nigdym tego przedtem nie zauważyła.
 — Bardzo dziwne, mruknął Holmes ciągnąc za taśmę. Jest kilka bardo dziwnych szczegółów w tym pokoju. Naprzykład, co to za głupi musiał być architekt, by zakładać wentylator do drugiego pokoju, kiedy tak samo można było połączyć go z powietrzem na dworze.
 — To jest także zupełnie nowe, powiedziała miss Stoner.