Strona:PL Doyle - Z przygód Sherlocka Holmesa. T 1.djvu/15

 — Nie, rozwiązałem tę sprawę, odpowiedział mój przyjaciel z uśmiechem.
 — Czy był to Adams?
 — Tak, to był Adams.
 — Pewny byłem tego od początku. — Usiedli obaj razem we wielkiem oknie klubowem. — Dla człowieka, który pragnie studyować rodzaj ludzki, jest tu najdogodniejsza sposobność, zauważył Myeroft. Popatrz na te wspaniałe typy! Spójrz naprzykład na tych dwu ludzi, którzy się zbliżają do nas.
 — Markier od bilardu i ten drugi?
 — Tak. Co sądzisz o tym drugim?
 Dwaj ludzie zatrzymali się naprzeciw okna. Kilka znaków od kredy na kieszeni od kamizelki były jedynymi śladami bilardu, jakie mogłem zauważyć na jednym z nich. Drugi był bardzo małym i opalonym mężczyzną, z kapeluszem na bakier i kilku pakunkami pod pachą.
 — Spostrzegam, że to stary żołnierz, rzekł Sherlock.
 — I bardzo niedawno ustąpił ze służby, zauważył brat.
 — Widzę, że służył w Indyach.
 — Jako podoficer.
 — Zdaje mi się w artyleryi królewskiej, powiedział Sherlock.
 — I wdowiec.