Strona:PL Doyle - Z przygód Sherlocka Holmesa. T 1.djvu/78

masz. A do dyabła! Skacz, Archie, skacz, a ja będę wisiał za to!
 Sherlock Holmes wyskoczył i złapał intruza za kołnierz. Drugi dał nurka do jamy i posłyszałem tylko darcie się sukna, gdy Jones schwycił go za połę. W świetle błysnęła lufa rewolweru, ale bykowiec Holmesa szybko opadł na rękę tego człowieka i broń z łoskotem potoczyła się po podłodze.
 — Już go teraz nie potrzeba, Johnie Clay, przemówił słodko Holmes, już się nie uda panu.
 — Tak, widzę, odparł drugi z największa flegmą. Zdaje mi się, że, mój kmotr jest bezpieczny, chociaż pan urwałeś mu połę od surduta.
 — Czekają na niego trzej ludzie przy drzwiach, rzekł Holmes.
 — O na prawdę. Widzę, że pan wykonałeś wszystko z precyzyą. Musze panu pogratulować.
 — A ja panu, odpowiedział Holmes. Pański rudowłosy koncept był nowy i efektowny.
 — Będzie pan miał sposobność oglądać napowrót swego kmotra, powiedział Jones. Zgrabniej on łazi po dziurach niż ja. Pokaż ręce, niech założę kajdanki.
 — Proszę, żebyś mnie pan nie dotykał swemi brudnemi łapami, mówił nasz więzień, kiedy kajdanki z chrzęstem zamknęły się na